Statische stabiliteit vs. Dynamische stabiliteit

Het begrip stabiliteitstraining wordt steeds populairder en in menig trainingsprogramma is tegenwoordig wel een plank of een andere vorm van stabiliteitstraining opgenomen. Vaak is dit een vorm van statische stabiliteit, maar misschien is het een idee om ook een dynamische vorm in je trainingsschema op te nemen. Laten we eens beginnen met de begrippen wat verder uit te pluizen.

Statische stabiliteit:
De bekendste vorm van statische stabiliteit is misschien wel de plank op alle verschillende manieren. Het idee hierachter is dat het lichaam zo dusdanig op spanning komt dat er geen beweging meer wordt uitgevoerd. Een andere oefeningen om je stabiliteit op deze manier te trainen is bijvoorbeeld de deadbug, waarbij je op je rug ligt met de knieën boven de heupen en de handen boven het hoofd, als een dode tor dus. Ook de Palov press is een goede vorm van statische stabiliteitstraining. Hierbij heb je een resistance band of kabel vast vanaf de zijkant. Je begint met je handen dicht bij de borst en strekt langzaam de armen uit. Dit kan staand, op de knieën, in een schutterspositie, of in de lunge. De laatste veel geziene vorm van stabiliteitstraining, voornamelijk in revalidatie, is balanceren op 1 been. Eventueel met het gebruik van een bosu ball.

Dynamische stabiliteit:
Bij dynamische stabiliteit ga je altijd uit van een bekende oefening waaraan je een onstabiele factor toevoegt. Denk hierbij aan bijvoorbeeld een twistbeweging in een lunge (het liefst met extra gewicht als een schijf, sandbag of aquabag). Lopen of afwisselend op een been staan terwijl je een halo maakt boven het hoofd. Ook werken met krachten van buitenaf zoals druk zetten met elastieken tijdens een squat of een hip truster of tijdens deze oefeningen af een toe een zetje van je trainingsmaatje. Of neem bewegingen die belangrijk zijn voor jouw sport zoals een slag of een trap en voer die bijvoorbeeld uit met een aquabag.

En dan nu de vraag, waarom en wanneer zou je kiezen voor dynamische of statische stabiliteit?
Wanneer je beter wilt worden in wat je doet, dit zou squatten of lungen kunnen zijn, maar ook voetballen of badminton, dan moet je dat beweegpatroon heel veel en heel vaak oefenen. Je moet je lichaam aanleren de goede beweging te maken. Dit goede patroon aanleren gaat het beste wanneer je ook foute patronen maakt die “afgestraft” worden. Dit is precies wat je bereikt met dynamische stabiliteitstraining. Op het moment dat je de beweging niet goed gecontroleerd uitvoert dan val je om. Een duidelijk teken naar je hersenen en je spieren dat er iets niet goed was.
Wanneer je het belangrijk vindt dat je in een statische situatie, denk hierbij bijvoorbeeld aan een kantoorbaan, een correcte houding te houden. Dan is het een goed idee hier ook op te trainen met wat statische stabiliteitsoefeningen. Je bent hierdoor in staat lange tijd een bepaalde spierspanning te houden waardoor je een ingezakte houding voorkomt. Dit houd je ongeveer 20 minuten vol in dezelfde positie, dus na die tijd wil je je lichaam even “resetten” door een andere positie aan te nemen of even te gaan staan.
Wil je zeker zijn dat je in het dagelijks leven, wat er ook gebeurt, stevig in je schoenen kan blijven staan. Dan raad ik aan beide vormen van training op te nemen in je trainingen.

Als laatste nog enkele tips om aan te denken wanneer je je schema maakt of laat maken:

• Metaal is het meest stabiele materiaal om mee te trainen. Zand is al vrij onstabiel en water is helemaal onstabiel. Kies dus nauwkeurig met welk materiaal jij je training wilt afwerken.
• Zorg dat een fout in je beweging zo veel mogelijk wordt afgestraft zonder dat het te gevaarlijk wordt of ernstige blessures kan opleveren.